ನಿಲುಕದ ತಾರೆಗೆ ಚಾಚಿದೆ ಕ್ಯೆ
ಇದ್ದರೂ ದೂರ ಪಡೆಯಲಾರೆನೆಂಬ ಕಟು
ವಾಸ್ತವದ ಅರಿವಿದ್ದರೂ ಕೇಳದು ಮನ
ಎಷ್ಟೇ ಹೊಳೆದರೂ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಬೆಳಕ
ಕೊಡದಿದ್ದರೂ ನನಗೇಕೋ ಅದರೆಡೆಗೆ
ತಡೆಯಲಾರದ ಸೆಳೆತ ದಿನೇ ದಿನೇ
ಮಿನುಗುತ್ತಾ ಗೊಳಿಸುತಿದೆ ಮನಸ ಚಂಚಲ
ಅಗಣಿತ ತಾರಾ ಮಂಡಲದ ಮಧ್ಯೆ
ನನ್ನ ಬಯಕೆ ಹಿಡಿಯಲೀ ಧ್ರುವತಾರೆಯ
ನನ್ನ ಕಂಡರೆ ತಡೆಯಲಾರದ ನಗು ಅದಕ್ಕೆ
ಸಹಸ್ರ ಕೋಟಿ ಅಭಿಮಾನಿಗಳಲ್ಲಿ ನಾನೊಬ್ಬ
ಎಂದಾದರೊಂದು ದಿನ ನನ್ನ ಬಯಕೆಯ
ತೀವ್ರತೆಗೆ ಕರಗಿ ಬಂದರೆ ನನ್ನೆಡೆಗೆ ಏನ ಮಾಡಲಿ
ಅದರ ಆಸೆಯಲ್ಲಿ ಕೊರಗುತ್ತಾ ಜೀವನ ಕಳೆಯುವುದೇ
ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣೀರಾಗುವುದೇ ನೆಮ್ಮದಿ
9 comments:
tumba channagide...
Thank you Rashmi. We keep aspiring for something in life which is actually nuisance for us if we get it. Still we will not stop it :-) That is beauty of life
there is no limit for human wants, aptly personified here.
Right Brian. We are very bad in differentiating between wants and needs
Chindi kavite...aspiring 4 that unattainable makes ur life colourfull..though it is momentary pleasure,these dreams,things,persons remain as a gud memory alwa?
Absolutely Naveen. We are all living with that hope only.
good sir:)
Thank you Gautham.
ತುಂಬಾ ಚಂದದ ಕವನ
ಹೀಗೆಯೇ ಬರುತ್ತಿರಲಿ
Post a Comment