Wednesday, 27 January 2010

ನಿಲುಕದ ತಾರೆ

ನಿಲುಕದ ತಾರೆಗೆ ಚಾಚಿದೆ ಕ್ಯೆ
ಇದ್ದರೂ ದೂರ ಪಡೆಯಲಾರೆನೆಂಬ ಕಟು
ವಾಸ್ತವದ ಅರಿವಿದ್ದರೂ ಕೇಳದು ಮನ

ಎಷ್ಟೇ ಹೊಳೆದರೂ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಬೆಳಕ
ಕೊಡದಿದ್ದರೂ ನನಗೇಕೋ ಅದರೆಡೆಗೆ
ತಡೆಯಲಾರದ ಸೆಳೆತ ದಿನೇ ದಿನೇ
ಮಿನುಗುತ್ತಾ ಗೊಳಿಸುತಿದೆ ಮನಸ ಚಂಚಲ

ಅಗಣಿತ ತಾರಾ ಮಂಡಲದ ಮಧ್ಯೆ
ನನ್ನ ಬಯಕೆ ಹಿಡಿಯಲೀ ಧ್ರುವತಾರೆಯ
ನನ್ನ ಕಂಡರೆ ತಡೆಯಲಾರದ ನಗು ಅದಕ್ಕೆ
ಸಹಸ್ರ ಕೋಟಿ ಅಭಿಮಾನಿಗಳಲ್ಲಿ ನಾನೊಬ್ಬ

ಎಂದಾದರೊಂದು ದಿನ ನನ್ನ ಬಯಕೆಯ
ತೀವ್ರತೆಗೆ ಕರಗಿ ಬಂದರೆ ನನ್ನೆಡೆಗೆ ಏನ ಮಾಡಲಿ
ಅದರ ಆಸೆಯಲ್ಲಿ ಕೊರಗುತ್ತಾ ಜೀವನ ಕಳೆಯುವುದೇ
ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಕಣ್ಣೀರಾಗುವುದೇ ನೆಮ್ಮದಿ

9 comments:

Anonymous said...

tumba channagide...

PrashanthKannadaBlog said...

Thank you Rashmi. We keep aspiring for something in life which is actually nuisance for us if we get it. Still we will not stop it :-) That is beauty of life

Unknown said...

there is no limit for human wants, aptly personified here.

PrashanthKannadaBlog said...

Right Brian. We are very bad in differentiating between wants and needs

Naveen Nagaraj said...

Chindi kavite...aspiring 4 that unattainable makes ur life colourfull..though it is momentary pleasure,these dreams,things,persons remain as a gud memory alwa?

PrashanthKannadaBlog said...

Absolutely Naveen. We are all living with that hope only.

ಗೌತಮ್ ಹೆಗಡೆ said...

good sir:)

PrashanthKannadaBlog said...

Thank you Gautham.

ಸಾಗರದಾಚೆಯ ಇಂಚರ said...

ತುಂಬಾ ಚಂದದ ಕವನ
ಹೀಗೆಯೇ ಬರುತ್ತಿರಲಿ

About Me

My photo
ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಪ್ರೀತಿಗಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಗೋಸ್ಕರ ಬದುಕುತ್ತಿರುವ ನಿರುಪದ್ರವಿ ಮಾನವ ಪ್ರಾಣಿ